admin 
Bugün dünyada gerçekleşen kesinlikle delice şeylerin çoğuyla ilgili komik olan şey, belirli bir perspektiften bakıldığında, aslında mükemmel bir anlam ifade etmeleridir. Örneğin metaverse gayrimenkul satın alan ünlü markaları ele alalım. İlk bakışta, hiç mantıklı değil. İkinci bakışta, ilgili projelerin kullanıcı tabanının zamanla büyüdüğünü varsayarsak, bu, bir web sitesinde daha yüksek bir marjla bir reklam banner’ı satın almak gibidir. Satın alma işleminde ne kadar manşet çıktığını göz önünde bulundurursak, sanal arsanızla hiçbir şey yapmasanız bile satın alma oldukça mantıklı hale geliyor.
Aynı durumu, blok zinciri alanındaki bir başka büyük eğilim olan, en azından ne kadar vızıltı ürettiği konusunda, değiştirilemez token (NFT) sanatı için yapmak oldukça mümkündür. Sadece birkaç ay önce, Paris Hilton ve Jimmy Fallon, Bored Apes’lerini sergilerken canlı yayında utanç verici uçurumun ne kadar derine indiğini kontrol etti. Ve bu, son zamanlarda NFT art hype trenine katılan ana akım ünlülerden sadece birkaçı ve birçoğu aynı kuruluş olan United Talent Agency tarafından yönetiliyor. Ve buna inanır mısınız, UTA aynı zamanda Yuga Labs Bored Ape Yacht Club’ın yapımcılarını da temsil ediyor.
Kulübe hoşgeldin, @guyoseary ! ☠️⛵️ https://t.co/PcUtD67zIF
— Bored Ape Yat Kulübü (@BoredApeYC) 12 Ekim 2021
Bu, eğlence elitleri ile NFT sahnesinin poster çocukları arasında ilginç bir bağa işaret edebilir. BAYC’nin en azından sunabileceği resimlerden daha fazlası var, ancak Christie’s ve Sotheby’s’in önde gelen müzayede evlerinde ortaya çıktığını gördüğümüz NFT’ler için her zaman böyle değil. Bu iki dünya birbirine yaklaştıkça benzerlikleri ön plana çıkıyor ve hem sanatı hem de değeri nasıl algıladığımız konusunda oldukça tuhaf gerçekleri ortaya çıkarıyor.
İlişkili: Sıkılmış Maymunlar Gezegeni: BAYC’nin başarısı ekosisteme dönüşüyor
Değer, değerlendiricinin gözündedir
Geleneksel sanat, bir değer saklama aracı olarak oldukça etkilidir; zaman içinde bir miktar getiri sağlayabilir ve 100 milyon dolarlık bir tablonun aynı miktarda nakitten daha az yer kaplaması açısından oldukça uygundur. Ama fiatın değeri, çıkaran ulusun mali gücünden geliyorsa, sanatla işler 100 kat daha karanlıktır.
Sanat nedir? Hemen hemen her şey, rastgele bir modern sanat galerisinde bir yürüyüşten sonra düşünülebilir. Aslında, Andy Warhol’dan Jeff Koons’a kadar en ünlü ve modern sanatçılardan bazıları, sanatın ne olduğu ve ne olabileceği konusundaki anlayışımızı bozmaya çalışıyor. Bir şey olursa, bir duvara bantlanmış bir muzun 120.000 dolar değerinde bir sanat galerisinde sergilenebileceği bir çağda yaşıyoruz. Birisi onu yedi ve eylemi sanatsal bir ifade eylemi olarak nitelendirdi, ama korkmayın – meyve yakında değiştirildi ve işler her zamanki gibi geri döndü.
Bu muz değiştiriciden, meyvenin bu parçanın gittiği kadarıyla teknik olarak değiştirilebilir olduğunu çıkarabiliriz. Başka bir deyişle, sanat eserinin değeri belirli bir muzdan değil, herhangi bir muzdan, muhtemelen, eşit derecede takas edilebilir bir koli bandı parçası tarafından yerinde tutulduğundan geldi. Peki, 120.000 dolarlık fiyat etiketi için tam olarak ne yapıldı? Sanatçının markası, galerinin prestiji ve diğer birkaç oldukça eterik faktör.
İlişkili: NFT’ler hakkında sade konuşma: Ne oldukları ve ne oldukları
Aynı mantığı diğer değerli sanat eserlerine de uygulamaya çalıştığımızda işler daha da komikleşiyor. Kazimir Malevich’in en ünlü tablolarından biri olan Siyah Kare, 2008’de 60 milyon dolara el değiştirdi. Tablo tam olarak düşündüğünüz şeyi gösteriyor – gerçek bir siyah kare – ve bu nedenle saf estetik açısından şüpheli bir değeri var. . Ayrıca, resmin orijinalliğini kontrol etmek için, Malevich’in dönemi ve bölgesi için yeterince eski ve tipik olup olmadıklarını belirlemek için bileşenlerinin, boyasının ve tuvalinin derinlemesine bir analizinden biraz daha fazlasına güvenmek zorunda kalacağız. Ancak birisi bu sanat eserini rastgele bir şekilde yerse, estetik değeri aşağı yukarı aynı olsa bile, onu başka bir siyah kareyle değiştirmemizin hiçbir yolu yoktur. Bu parçanın değeri onu çizen elden gelir ve Malevich olmayan kimse yapmaz.
Bu, sanat değerlendirmesinin tamamen öznel olduğu anlamına gelmez (sonuçta Malevich, Malevich’tir) ve yine de kendisini değişen trendler ve modalarda gösteren kolektif öznellik, onu neredeyse kaçınılmaz olma noktasına kadar destekler. Bunu, bazı insanların bu yarı-geçici mallar için dağıtmaya istekli oldukları vahşi parayla birleştirin, biraz merkezileşme ve içeriden bilgi edinin ve muhtemelen başka herhangi bir endüstride hayal bile edilemeyecek bir demleme elde edersiniz.
gölgeli göbek
Birçoğu muhtemelen yıldızı bir gün patlayan açlıktan ölmek üzere olan bir sanatçının Külkedisi tarzı hikayelerine inanmak isteyecek olsa da, gerçek farklıdır. Sanat dünyasının merkezinde, 2018’de ortaya çıkan devasa bir araştırma, çoğunluğu Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa’da bulunan yaklaşık 400 mekandan oluşan bir ağdır. Bunlardan birinde şova çıkarsanız, sırtınızı sıvazlayın ve ilham perinize bir beşlik çakın. Değilse, işler kasvetli olabilir. Çalışmalarınızın değerlendirilmesiyle ölçülenler de dahil olmak üzere başarı, doğru satıcıların, eleştirmenlerin, yayıncıların ve küratörlerin – geniş ama yine de nispeten sınırlı bir kalabalık – ilgisini çekme meselesidir.
Bu madalyonun diğer tarafında, özellikle doğru insanları tanıyorlarsa, zengin bir bireyin sanat piyasasında yapabileceği çok çeşitli finansal hileler var. Anonimliğe ve aracılara açıklığı ve büyük para yığınlarına yakınlığı sayesinde sanat, kirli parayı aklamak için harika bir yoldur. Büyük müzayede evleri durum tespiti kontrolleri yürütürken, bunlar çoğu zaman isteğe bağlıdır ve karmaşık mülkiyet yapıları belirsizliği artırarak, cezai paranın piyasaya akmasını sağlar.
Sanat aynı zamanda rüşvet işinde olanlar için çok fazla kırmızı bayrak yükseltmeden mucizeler yaratır. İhale peşinde koşan bir işadamı, söz konusu ihaleden sorumlu bir yetkiliye, o çok güzel porselen vazoyu açık artırmaya çıkarmak için bir taleple yaklaştığını hayal edin. Müzayedede, vazo ilk değerinin çok üzerinde yüksek bir meblağ için kullanılacaktı. Kim aldı, ihaleyi kim alacak? Sen söyledin, ben değil.
Bütün bunların yanı sıra sanat, yasa dışı bile olmayan şeyler için düzgün bir finansal araç sağlar. Sanat bağışları yoluyla vergi indirimleri çok önemli bir şeydir: Yakında olacak bir yıldızın birkaç eserini 1.000 dolara kapmak, değerlemelerini 10 milyon dolara çıkarmak için ağa 500.000 dolar yatırım yapmak, cömertçe bir müzeye bağışlamak ve işte gidiyorsunuz – gelirinizin bu kadar büyük bir kısmında vergi yok. Bu hala bir aşırı basitleştirmedir – işler daha da ilginç hale gelebilir.
İlişkili: Dijital resimlerle aklama? NFT’ler hakkındaki düzenleyici tartışmada yeni bir bükülme
etrafta dolaşmak
Yüksek değerli sanat, genel endüstrinin nispeten küçük bir bölümünü temsil ediyor: 2020’deki sanat satışlarının %20’sinden biraz azı, 50.000 doların üzerinde fiyat etiketleri gördü. Benzer bir çöküş şu anda NFT sanat piyasasında yaşanıyor, burada en iyi koleksiyonlar ikincil piyasada milyonlarca yeniden satış sağlıyor, ancak çoğu alım satım aslında oldukça küçük. Gerçekten de, bu tür rakamlar, tüm piyasanın temelde irrasyonel yatırıma milyonlar akıtan birkaç bin yatırımcı tarafından yapıldığı görüşüne kredi katmaktadır.
Yapay kıtlık yaratarak, NFT sanatı, üst düzey geleneksel sanatın arkasındaki mekanizmayı kopyalamaya çalışır. Daha iyi bir soru, bir değer deposu olarak çalışıp çalışamayacakları ve bu, sanatsal değerin içsel öznelliği göz önüne alındığında, cevaplaması zor bir soru. Evet, bir NFT, meta verilerinde bir resme bağlantı içeren bir belirteçtir. Ama bu, taviz verilebilir bir muzun 120.000 dolara mal olabileceği bir dünyada bir anlam ifade ediyor mu?
NFT’nin Jack Dorsey’in ilk tweet’inin kaderine bakıldığında, bir zamanlar 2,9 milyon dolara açık artırmaya çıkarılmış ve daha sonra sadece 280 dolara teklif verildiği iddia edilebilir. Sadece bir yıl içinde, kripto para topluluğundaki değişen eğilimlerin ve algıların ve NFT’lerin değer depolama kabiliyetini doğal olarak etkileyen kripto piyasasının mevcut durumunun bir yansıması olarak, tokenin piyasanın gözündeki değeri %99 düştü.
Yine de, Genesis tweet’i NFT 50 milyon dolardan hala el değiştirebilirdi, etrafta dolaşmak için yeterli Ether’e (ETH) sahip tek bir toplayıcı, tokenin gerçekten böyle bir fiyata değeceğine karar verdi. Sıkılmış Maymunlar hala yüzbinlerce ABD doları cinsinden ortalama bir fiyatla işlem görüyor. Piyasanın düşüşte olduğuna dair işaretler var. Ancak kripto piyasasının tamamı çökmüşken neden olmasın?
Bu nedenle, üst düzey sanatı karanlık işler için kullanışlı kılan temel özelliklerden biri – değerlemesinin genellikle keyfi doğası – NFT’lerle de az ya da çok oyundadır. NFT’lerin geleceğini üst düzey sanatın yeni bir yorumu olarak yapabilecek veya kırabilecek şey, bu nedenle, metalaştırılmış geleneksel sanatın masaya getirdiği aynı yasal ve finansal esnekliği sunup sunamayacaklarıdır.
Bir Chainalysis raporu, kara para aklamanın son zamanlardaki artışa rağmen NFT alım satım faaliyetinin küçük bir payını oluşturduğuna işaret ediyor. Ancak bu durumda, kara para aklama, özellikle geleneksel sanat piyasasında sahne arkası olaylarını hatırlarsak, NFT’leri satın almak için hack ve dolandırıcılıklarla ilişkili kripto kullanmayı ifade eder. Bunun yerine, önemli olan, NFT sahnesinin sanata değer katan motorunu, tıpkı müzeler, galeriler ve müzayede evlerinin yaptığı gibi geliştirip geliştirmediği ve nasıl geliştirdiğidir. Herhangi bir şey varsa, bu alanın daha derinlerine inen geleneksel sanat kurumları bunun bir parçası olabilir ve yukarıda bahsedilen yıldızlarla süslü maskaralıklar da olabilir.
İlişkili: Chainalysis raporu, çoğu NFT yıkama tüccarını kârsız buluyor
Bu denklemin diğer ucunda, daha iyi bir kelime olmadığı için son kullanıcılar ve tüm zincir dışı yasal karmaşıklıklar var. Örneğin yine vergileri ele alalım. Koleksiyonunuzdan bir sanat eseri satarken, sermaye kazancı vergisini ödemeniz gerekir. Aynı şey bir NFT satmak için de geçerlidir.
Ancak geleneksel sanatla, bu vergiyi düzgün bir numarayla ödemekten kurtulabilirsiniz. Hazinelerinizi dünyanın birçok serbest limanından birindeki yüksek güvenlikli bir depoda tutabilirsiniz ve on yıllarca el değiştirerek orada oturabilir, ancak yeri değil. Sanat orada oturduğu sürece, değerli vergiciyi işlemlerle ilgili rahatsız etmeye gerek yok.
NFT’ler zincir üzerinde yaşıyor ve sahipliğini farklı bir cüzdana taşıyan herhangi bir işlem, ABD İç Gelir Servisi de dahil olmak üzere herkesin incelemesine açık olacak. Varsayımsal olarak konuşursak, konu serbest limanlara geldiğinde bile, denenecek birkaç numara olabilir. Diyelim ki bir sürü pahalı NFT’ye sahip soğuk bir cüzdanınız var ve jetonlar hala zincirde olsa da onları bir serbest limanda tutuyorsunuz. Ve onları satma zamanının geldiğine karar verdiğinizde, zincirleme işlemler olmadan cihazın kendisini satarsınız. Mantıklı olur mu? Bu, dahil olan herkesin aldığı yatırımın tam getirisine bağlıdır.
Bu bizi ironik bir sonuca götürüyor: Sanatın spekülatif bir varlık olduğu bir dünyada, NFT sanatının geleceği, sanatsal değerine değil, finansal bir araç olarak özelliklerine bağlıdır. Ucuz bir NFT satın alarak, birkaç yıkama işlemiyle (başka bir deyişle, kendi cüzdanlarınız arasında takas ederek) değerini artırarak ve bir müzeye veya hayır kurumuna bağışlayarak vergi indirimi alabilir misiniz? Stake etmeye veya NFT’nizi dijital bir protokole geçici olarak kilitlemeye ne dersiniz? Belki biraz vergi indirimi almak için onu bir müzenin cüzdanına koyabilir misin? Sermaye kaybından bir miktar vergi yazmak için diğer cüzdanınıza atlayarak sahte bir NFT hırsızlığı yapabilir misiniz? O sulu, sulu ihaleden sorumlu yetkiliden bir NFT satın almak daha mantıklı olur mu, yoksa belki de masalarındaki o havalı vazo daha iyi çalışır mı?
Bunların hepsi iyi sorular ve özellikle vergiden nasıl kaçınabileceğinizi bulmak için insanlara ödeme yapacak kadar kazanıyorsanız, avukatlarınız muhtemelen bunu zaten araştırıyor. Diğer herkes için, NFT sanat pazarı en iyi ihtimalle en sevdikleri yaratıcıları desteklemek için başka bir mekandır; bu da motivasyon açısından hızla zengin olmaktan oldukça farklıdır. Bu açıdan, bir sonraki büyük şeyi bulmak için bir fare yarışından fazlasını sunabilir ve en iyi koleksiyonların serinkanlılığına ve hakimiyetine bakılırsa, bir sonraki büyük şey yalnızca büyüklerden gelebilir – ve onlar için – olabilir. erkek kulübü.
Bu yazı yatırım tavsiyesi veya tavsiyesi içermemektedir. Her yatırım ve ticaret hamlesi risk içerir ve okuyucular bir karar verirken kendi araştırmalarını yapmalıdır.
Burada ifade edilen görüş, düşünce ve görüşler yalnızca yazara aittir ve Cointelegraph’ın görüş ve görüşlerini yansıtmak veya temsil etmek zorunda değildir.
Denis Khoronenko ReBlode PR ajansında yayıncı, kurgu yazarı ve içerik editörüdür.